'In Haiti ben ik nooit meer een huis binnen gegaan. Na de aardbeving durfde ik niet meer. Ik woonde in mijn auto. Pas toen ik hier in Canada kwam, ben ik voor het eerst weer een huis binnen gestapt.' Terwijl Marie-Anne haar verhaal vertelt, kijkt ze uit over de flatgebouwen van Noord-Montreal. Het regent. 'Chez moi, thuis, zie ik de bergen. Mijn kleine stadje in het midden, omsloten door de bergen die de regen opvangen. Ik zie hoe de bergen het water opnemen en de regen opzuigen als een spons. En dan, als het weer droog is, dan zie je hoe alles groen wordt, hoe alles tot leven komt.' Ook al kijkt ze uit over een grauwe stad, in haar ogen zie ik de groene weerspiegeling van de bergen. Als ze deze zomer terug gaat naar Haiti, gaat ze naar huis. Maar ook al staat de deur daar wijd open, de uitnodiging slaat ze af. Ze kan niet binnenkomen: 'In Haiti zal ik nooit meer een huis binnengaan'.

Voor mij staat hier in Montreal de deur inmiddels ook wijd open. En gelukkig kan ik wel binnenkomen. Binnenstappen in de wereld van de Haitiaanse migranten. Wanneer de verschuiving van ‘hatelijk' naar ‘hartelijk' precies heeft plaatsgevonden weet ik niet. Maar ik ben er erg blij mee. Het is niet alleen een stuk gezelliger, maar ook voor mijn onderzoek wel positief. Haitiaanse vriendschap is sterk gebaseerd op het uitwisselen van voedsel. Dus inmiddels bestaat er een een systeem van ruilhandel: ik neem stroopwafels mee, zij zorgen voor een haitiaanse-hap. Een paar maanden geleden had ik het nooit gedacht, maar ik vrees zelfs dat ik ze straks niet meer kan missen. En zij mij niet.

Maar daar hebben ze iets op gevonden. Mijn onderzoeksgroep, dames tussen de 40 en 60, heeft namelijk een groot aantal ‘huwbare zoons' in de aanbieding. Alsof het uitverkoop is, krijg ik de ene aanbieding na de andere onder mijn neus geschoven: om de beurt stoppen de dames me een envelopje toe met foto's en een mailadres. Als ik uitleg dat ik niet zo'n koopjesjager ben, maar dat ik ga voor kwaliteit, wordt me verzekerd dat ik hier toch echt met het beste van het beste van doen heb. Gewoon even een ‘bestelling' plaatsen via de mail, en ik krijg het zo geleverd. Gratis en voor niks.

Omdat ik momenteel nog een zwevende kiezer ben, gaan de dames wat aggressiever camapgne voeren. Mijn telefoonnummer isdaarom onder de zoons verspreid, in Montreal en in Haiti. En dus krijg ik tegenwoordig telefoontjes uit Haiti. Mijn haitiaans-frans is inmiddels prima dus ik weet zeker dat ik het goed heb verstaan: 'Mon amour. Als je naar Haiti komt breng ik je iedere nacht de mooiste serenades op mij gitaar.' Jullie begrijpen, ik heb mijn vlucht inmiddels omgeboekt richting Port-au-Prince.