Stilte op straat

Van lotus naar jasmijn, van tropisch naar heet, van uitlaatdamp naar rioollucht en van mango naar druif. Ik ben in Tunesie. Sfax om precies te zijn, een industriestadje aan de oostkust van Tunesie. We zijn gestald in een soort jongerencentrum. Allemaal tweepersoonskamers en beneden een gezamelijke eetzaal, compleet met pingpong en biljart. Om het gebouw een hek dat na 1u ’s nachts netjes op slot gaat. En dan maar hopen dat er ’s ochtends iemand zijn bed uit komt om dat hek weer open te maken (meestal niet voor ’n uur of tien).

Ondanks deze opsluiting heb ik het gevoel dat ik weer vrij kan bewegen. En ondanks mijn verstopte neus heb ik het gevoel dat ik weer kan ademhalen. Cairo is zo propvol, en hectisch dat de stad echt op je schouders drukt. ‘Cairo never sleeps’, maar Sfax doet dat zeker wel. Het is stilletjes op straat: geen toeterende auto’s en vooral: geen fluitende mannen. Al een week lang heeft niemand me gevraagd hoe het met me gaat of me toegefluisterd dat ik een knap meisje ben. (Het is een omschakeling, maar de echte cultureshock verwacht ik bij terugkomst in Nederland. Wanneer ik over straat loop en geen man me meer vraagt of ik alsjeblieft met hem wil trouwen!)

De stilte op straat heeft ook te maken met de ramadan die deze week is begonnen. Niet eten niet drinken tot de zon onder gaat. Ik heb een fanatieke poging ondernomen, maar toen het bij mij om vier uur ’s middags al donker begon te worden heb ik besloten toch maar ’n slokje water te nemen. Met zwarte vlekken voor mijn ogen kan ik niet denken.

En denken hebben we de afgelopen dagen veel gedaan. Samen met Tunesische studenten (die wél netjes aan ramadan doen, respect!) hebben we workshops gevolgd over de revolutie. Waarom heeft die plaatsgevonden, hoe is de situatie nu en wat zijn de benodigdheden voor een democratie. Met kennis over de revolutie gaan we filmpjes maken en artikelen schrijven voor een website. Althans, dat is de bedoeling. De website zelf bestaat nog niet. Maar na de revolutie heeft iedereen weer hoop, dus ik ook!

Reacties

Reacties

Tante Diny

Hoi Milou
Wat indrukwekkend is het allemaal,ik vindt het geweldig dat je dit allemaal mag meemaken, en wij ook 'n klein beetje!hoe lang blijf je nog?
heel veel groetjes van mij.xx

Eric Wijnacker

Ha Milou, altijd weer een feest om jouw verhalen te lezen , ook al is het nu niet in onze krant. Mooie foto's ook, trouwens. In Rivierenland regent het weer pijpenstelen en hebben we onze eerste verhalen over Appelpop en Fruitcorso al weer in de krant. Geniet ervan, daar in het verre Tunesie. Lijkt mij een mooie ervaring.
Groeten

Marianne

De stoerheid van onze Frankrijk-vakantie (waar ik zelf stiekem trots op was :P) valt in het niet bij jouw avonturen, Milou!
Om de cultuurshock wat te verlichten kunnen we eventueel wel wat mannen met spandoeken ("Will you marry me?") op Schiphol stallen als je terugkomt?
Veel plezier/geluk/succes nog daar lieve Milou!

Jan

Hallo Milou,
In Tunesië ben ik ook eens geweest, al is het dan 25 jaar geleden. Je bent in Sfax. Als je wat tijd over hebt, dan neem je daar de trein ca 75 km naar het noorden. Dan ben je in El Djem, daar ligt een amfitheater, gelijk aan, maar iets kleiner dan het coloseum in Rome, de 3de in het Romeinse rijk. Doch het is veel minder vervallen. Zeker ook het centrale deel onder de arena met de kooien voor gladiators en leeuwen is nog heel gaaf. Als je daar bent neem dan vooral geen gidsen, die zich aanbieden (voor veel geld) want die heb je niet nodig. Ook vanuit Sfax zijn vanuit sommige hotels speciale El Djem-tours te maken. Veel succes, groeten Jan.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!